Onze stad Shotska, in de Sumy regio ligt op 60 km van de Russische grens. Het is een stad met veel militair-industriële bedrijven; vroeger was het een stad met chemische bedrijven. De stad ligt in het noordoosten van de Oekraïene. Om te voorkomen dat de Russen onze stad zouden binnenkomen, zijn alle bruggen in ons gebied opgeblazen. We zaten dus helemaal vast en konden niet weg.
Er waren problemen met de voedselvoorziening, met medicijnen, benzine en andere dingen. De eerste week hebben we ons schuil gehouden in de kelder, in mijn tantes dorp, maar daarna besloten we om terug te gaan naar de stad. We stonden vaak drie uur lang in de rij om eten te krijgen. Maar niemand hoefde honger te lijden, want de boeren brachten iedere dag melk voor iedereen. Na drie weken hebben we toch besloten om de stad en de regio te verlaten. Dat was heel angstig en moeilijk. We waren bang omdat we door gevaarlijke gebieden moesten, die werden beschoten en gebombardeerd. Maar de meesten van ons waren nog banger dat de vijand zou binnenkomen en dat we bezet zouden worden. We moesten heel Oekraïne door, tot in Kyiv; maar toen werden ook Butcha en Konotop bezet. We vonden iemand die ons verder wilde brengen en kleedden ons heel warm aan. Toen we in Kyiv aankwamen, waren we erg gelukkig. Na een poosje arriveerden we in Nederland en konden we na lange tijd weer wennen aan een normaal leven, aan rust en vrede, hoewel het geluid en de signalen van vliegtuigen eerst nog lange tijd paniek veroorzaakten. We kregen in Nederland echter alles: een warm thuis, voedsel en kleding, communicatie en nog veel meer. We voelen ons weer veilig, en voelen ons verzorgd en begrepen….!
